woensdag 26 september 2012

De laatste keer: Van Verstandsverbijsteringsveldt

Ik heb de laatste maanden de politiek eigenlijk nauwelijks in de gaten gehouden. Wel wat anders aan het hoofd; eerst even m'n eigen leven formeren en daarna zie ik wel of ik de neo-liberaal-sociaal-democratische wanhoopsdaad nog aandacht geef. Het zal er uiteindelijk wel van komen, vrees ik.
Toch had ik vanmorgen na een fiks aantal negatieve prikkels, een blij moment. De verkiezingsuitslag heeft vrij waarschijnlijk veroorzaakt dat 'de moeder van alle schapen', prinses Domheid ook wel bekend staand als Toos van Verstandsverbijsteringsveldt niet meer terugkomt in de nieuwe ministerploeg. Toos, die het hele MBO-onderwijs omvormde tot een omgeving waarin angst, wantrouwen, spretsjietcultuur, procedures en protocollen de basis werden, gaat verdwijnen en hopelijk in de vergetelheid. Burgemeester van Haren of iets dergelijks. Voorzitter van het Landelijk Platform ter Emancipatie van Dikke Vrouwen in  Juten Zakken, ook goed, als ze maar weg is. We zien wel waar deze menselijke uitwas eindigt.
Van de week werd mij gevraagd of ik 'een paar kruisjes en een handtekening wilde zetten' Het bleken er omstreeks 70 te zijn (kruisjes dan x 3, omdat het 3 toetsen betrof). Het bleek een document te zijn dat een toets moest 'legitimeren'. U weet wel: een schriftelijke overhoring, proefwerk of examen. Vroeger werd van de expertise van de docent uitgegaan, tegenwoordig van het verantwoordingsdocument 'dat er onder ligt' (huil!). De inhoud van de toets doet er niet toe, een inspectie komt nauwelijks in de klas kijken, maar als er maar iets niet deugt aan 'het verantwoordingsdocument', dan kun je het schudden als opleiding. Dit alles is gebaseerd op wantrouwen. De angst is terug te vinden in het document zelf, werkelijk alles is 'afgedekt' uiteraard in een spretsjiet. Daarnaast zijn er nog de procedures en protocollen voordat zo'n document 'vastgesteld' wordt. Kortom met een toets 'construeren' ben je tegenwoordig vele uren kwijt. En Toos maar huilen dat er te weinig lessen worden gegeven. Het wachten is nu op een minister die deze overbodige flauwekul voor eeuwig verbant en ons de kans geeft te doen wat er gedaan moet worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten