Wrang

Toch maar even 'n blogje vandaag. Een jaar geleden dus, dat Marij is overleden. Voor mij was het afgelopen zondag al de dag van 'de bittere herinnering'. Redelijk doorgekomen met de kids en aanhang. Het bijzondere van dit moment is dat ik precies een jaar na dato op hetzelfde moment dat Marij overleed weer in een ziekenhuis rondhang. Kwart voor 2 was het en is het. Wrang, zo heet dat. Bestaat toeval, zo schiet door mijn hoofd. Een zichtbaar gelukkig echtpaartje en de vele boersige koppen irriteren me. Ik ben dus boos op de wereld.  De afspraak om mijn schouder weer in het gareel te krijgen, is enigszins verlaat, dus even tijd. Een redelijk onschuldige afdeling ... orthopedie ... geen levensbedreigende zaken .... er wordt gelachen en flink geouwehoerd. Iedereen in het dorp G schijnt elkaar te kennen. Ik zit er tussen, wat op m'n aaiPetje te prullen. De afgelopen maanden was de lust er niet om vanuit mijn dagelijkse irritaties nog iets op te schrijven. Het komt er wel weer aan. De gifbeker loopt langzaam over en dat moet er uit. Daarnaast is er ook nog een aantal vreugdevolle momenten waarover de wereld geïnformeerd moet worden. Vanaf morgen dus weer verder voorwaarts!