Gary Clark jr.

Als er tegenwoordig een zwartmensch uit de Joe Es of Ee, of zoals men daar zegt een afro-American een gitaar durft te pakken en iets verder gaat dan een paar akkoorden uit de blues, komt meteen de associatie met heer Hendryx op. Schijnbaar is dat het enige referentiepunt dat de hedendaagse muzieksjoernalist van onder meer de kwaliteitskrant NRC tegenwoordig heeft. Ik las vorige week een beschouwing/intervjoe met en over Gary Clark jr. Muzikant die momenteel volle zalen trekt. De sjoernalist kwam ook met heer Hendryx op de proppen. Voor mij was het eigenlijk van tevoren duidelijk: er zal wel wat gitaarherrie gemaakt zijn, af en toe een overstuurd gitaartje en een wat onrustige solo op zijn tijd en dan hebben we het wel weer gehad. Ik heb de hele plaat af kunnen luisteren want het ontsteeg inderdaad de middelmatigen. Dat was fijn. Maar van Hendryx was weinig te horen, misschien een beetje John Lee Hooker, R L Burnside, maar daar is het dan ook mee gezegd. Daarna maar eens de Amerikaanse muziekrecensies gelezen en ook daar dezelfde onrechtmatige associatie aangetroffen. Sterker nog: de NRC-kwaliteitssjoernalist kwam niet veel verder dan de Amerikanen en plagiaat is eerder waarschijnlijk dan onwaarschijnlijk (van het artikel dan). Niets toegevoegd. Hoe dan ook: Gary Clark jr. kan er wel wat van. Minimaal 3 nummertjes zijn goed om aan te horen. Oh ja, hij heeft ook nog 'goede looks en een sexy stem' (huil). Het is maar dat u het weet en kan dat geleuter over allerlei opvolgers van Hendryx een keer ophouden, want dat hebben we wel gehad, zo'n beetje, eigenlijk wel, dus, of zo.