Ik vraag wel eens aan een leerling: hoeveel is 7 x 8, gedeeld door 2. De eerste stap -7x8- levert al veel problemen op, laat staan de 2de stap. 'Moesten jullie vroeger op de lagere school de tafels niet opzeggen', vraag ik dan. 'Soms' is dan het antwoord, 'maar bij de tafel van 7 was ik ziek', 'en bij de tafel van 8 ook?', reageer ik dan. 'Maar dat is anders' is dan het antwoord.' De jongeren kunnen er ook niets aan doen. Zij zijn het slachtoffer van de misstanden in het lager onderwijs en het vervolgonderwijs. Rekenen (iets anders dan wiskunde) kunnen ze niet meer; over de Nederlandse Taal hoeven we het niet te hebben. Toos pakt het probleem dus niet in de kern aan, maar laat alle ellende maar doorsudderen en op het laatste moment komt ze met haar sullige oplossing, waar wij helemaal geen tijd voor hebben. Toos had er voor moeten zorgen dat jongetjes die ziek zijn op de dag dat de tafel van 7 wordt geleerd, dit inhalen en wel de volgende dag. Ofwel anders gesteld: zorgen dat BASISKENNIS op de BASISSCHOOL wordt aangeleerd! Daar is die opleiding namelijk voor. Gelukkig zag ik Toos van de week voor de laatste maal in al haar grootsheid. Ze verwelkomde Jet in haar bijna ex-ministerkamer met haar gebruikelijke infantiliteit: 'Kijk', zei ze, 'en dit is dus het bureau'.
Voor straf een opwekkend liedje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten