Arboleed en hoofdletterangst

De KGB-troepen van de ARBO-dienst waren vorige week weer eens aanwezig voor de zoveelste overbodige controle; worden alle ARBO-wetten, protocollen, procedures in tijden van oorlog of andere crisissituaties nog nageleefd, zo vraag ik u af. Nee dus, als ik honger heb en ik kan in tijden van cholera een zak aardappels van 35 kilo scoren op de prairies rondom de wereldstad E, dan doe ik dat ondanks het feit dat de ARBO-protocollen voorschrijven dat ik maar maximaal 25 kilo mag tillen. Zoals wel vaker gesteld: onderwijs is oorlog. Ik zit dus in een voortdurende oorlogssituatie en daar hoort een basiskamp bij: een kantoor. Ik deel dit kantoor met iemand anders en wij zijn 'gemiddeld slordig', ook volgens de maatstaven van mijn oudste dochter en zij kan het weten. Op het kantoor liggen alledaagse onontbeerlijke zaken ten behoeve van het onderwijsproces: losse vellen papier, mappen, nog meer mappen, schrijfmateriaal, nietmachines etc. Het moet gezegd worden dat een deel daarvan slordig gestapeld is. Hier kunnen wij mee omgaan, wij voelen ons hier goed bij. Toch kregen we vorige week het dringende advies om op, ik dacht donderdag, de deur dicht te houden want de ARBO-KGB-troepen waren binnengemarcheerd en een van de ongetwijfeld vele verbeterpunten van de vorige razzia was de rommeligheid van ons kantoor. Hier houden ruimbetaalde ambtenaren zich dus mee bezig, verder geen commentaar. Alhoewel ... ik stond gisteren op het plein voor de inrichting en daar viel zowaar een kastanje bijna op mijn hoofd. Misschien de ARBO maar even informeren: óf de 4 honderdjarige kastanjebomen rooien dan wel verplicht in de maanden september met helm en beschermbril het plein op.
Daarnaast word ik de afgelopen weken geconfronteerd met een nieuw fenomeen; het hing al langer in de lucht, maar nu is het toch definitief: de huidige generatie van 16-17-18-jarigen gaat gebukt onder HOOFDLETTERANGST ook wel KAPITALENVREES genoemd. Als dit nu voor de kompjoeter gold, dan zou ik het nog kunnen begrijpen (een hoofdletter kost 1 toets meer indrukken), maar neen het geldt voor de geschreven letters. Als antwoord krijg ik meestal dat een kleine letter 't' (onderkast) makkelijker te schrijven is dan een hoofdletter T (kapitaal). Volgens mij maakt dat geen moer uit, ik begrijp het niet en daarom is onderwijs zo interessant: omdat er meerdere partijen bij betrokken zijn, die elkaar soms maar nauwelijks begrijpen, wan het kan best zijn dat de ARBO-wetgeving het schrijven van hoofdletters heeft verboden omdat dat de polsgewrichten van jongeren te veel overbelast. Een moderne manager zou hiervan zeggen: 'dat zou zo maar kunnen'!