Waspoeder

In mijn nutteloze streven het land Hongarije te begrijpen, ging ik toch maar in op de uitnodiging waar ik helemaal niet op in had moeten gaan, omdat het vorig jaar tijdens deze bijeenkomst uit de hand was gelopen en deze keer waarschijnlijk ook. Ik stak echter in een goede bui door een gesprek dat ik in de voormiddag had gehad met een mij onbekende Hongaar die ik de nacht tevoren dronken was tegengekomen. We hadden besloten het gesprek nuchter te voltooien. Hij had problemen met het 'zijn' in zijn land. We hebben niets opgelost, maar hij stelde zichzelf tenminste vragen en wilde luisteren naar wat anderen daar van vonden. Mooie momenten in Hongarije.
Enfin ... het gezelschap van die avond was min of meer compleet en bestond wederom uit de hoofdofficier van justitie (een aardige man die zich alleen maar bezighield met het om het kwartier ontkurken van een fles wijn, zijn vrouw, een notaris met zijn vrouw (een hysterisch nationalistisch typje, waarmee ik vorig jaar in de clinch had gelegen), een onduidelijk echtpaar met een hond plus Hongaarse vrienden die de bijeenkomst hadden georganiseerd. Ik kwam wat later binnen, zodat het in ieder geval qua tijd nog dragelijk zou zijn. Na de verwelkoming werd de aanval snel geopend door de notaris die plompverloren vroeg of ik al bang was voor z'n vrouw, daarmee refererend aan de clash van vorig jaar. Not yet, maybe later, antwoordde ik. Het was duidelijk wat er ging gebeuren, er moest nog een rekening vereffend worden na vorig jaar. Mijn laatste vraag aan haar was toen of Jesus Christus soms ook een Hongaar was. Deze vraag stelde ik na 2 uur nationalistische propaganda voor de Hongaarse taal, cultuur en alles wat met het bestaan te maken had.
Al snel werd gemeld dat de Hongaarse taal meer woorden kende dan de Engelse taal. Ik wist dat dit niet waar was, maar besloot niet op deze provocatie in te gaan. Vrijwel direct hierna begon het spel; of er wel eens iets over Orban Viktor (huidige Hongaarse minister-president) in de Nederlandse kranten te lezen viel. Ik antwoordde bevestigend en vertelde dat er niet altijd positief over hem geoordeeld werd. Anders gesteld: hij werd gezien als een anti-Europese, nationalistische non-realist. De hel brak los en dat was de bedoeling. Ik had het genuanceerd, nog extremer of hoe-dan-ook kunnen brengen: de pleuris was toch uitgebroken. De hysterica begon onmiddellijk te schreeuwen: values, values, values. Uit haar onsamenhangende verklaring meende ik te begrijpen dat de EU met haar poten van de Hongaarse waarden af moest blijven. Ik vroeg haar om verdere uitleg. Vol emotie en met overslaande stem schreeuwde ze me toe dat het belachelijk was dat de EU Hongarije verplicht had gesteld dat homoseksuele stellen een kind mochten opvoeden. Zo, dat was er uit. Ze trilde licht. Ik antwoordde dat ik het allemaal wel goed vond en me er niet druk om kon maken. Daarnaast stelde ik de vraag of er iemand in Hongarije zich er over 100 jaar nog druk over zou maken. Ze wist niet wat te antwoorden, maar de aanval werd direct overgenomen door haar echtgenoot, de notaris. Nu werd waspoeder ineens het onderwerp. Of ik wel wist dat waspoeder van merk X In Hongarije van slechtere kwaliteit was dan in Oostenrijk en daarnaast ook duurder. Ik vertelde dat ik hier niet van op de hoogte was, maar voelde wel aan dat dit argument nummer 1756 was om aan te geven dat de hele wereld tegen Hongarije was gekant. Daarna begon het bankenverhaal, maar dat was argument 751 en kende ik al, dus ik kon me even concentreren op de hoofdofficier die wijselijk zijn mond hield, wat zat te grinniken en weer bezig was een fles te ontkurken. Inmiddels had ik net een tussengerecht op. De hysterica die weer tot rust was gekomen vroeg of het gesmaakt had. Ik antwoordde bevestigend en ze begon meteen met haar ogen te rollen en te hyperventileren: Hongaarse ganzenlever was zeker ook niet te krijgen in Nederlandse supermarkten? Ik wist het niet, maar zij wel. Ook de schuld van de EU en dus impliciet van mij. Door de drank kwamen de onderwerpen Trianon, onderwijs, binnenlandse politiek, de absurde hoogte van de verkeersboetes, het staatsmonopolie op de verkoop van sigaretten en de wereldcrisis steeds onsamenhangender aan de orde. De hysterica zat zo'n beetje tegen het plafond: alles was allemaal de schuld van de sterren: de rode ster van het communisme; de witte sterren in de Amerikaanse vlag en de gele sterren in de EU-vlag. Ik kon haar niet eens ongelijk geven, maar de stelligheid en agressie waarmee het verteld werd, noopten mij tot het maken van tegenwerpingen, waardoor het schaap steeds opgefokter werd. Het begon uit de hand te lopen. Ik was de enige die bier en palinka dronk, de rest dronk wijn en daar schijnt naast alcohol ook filosofie in te zitten. Bij bier en palinka zit er geen filosofie in, aldus een van de tafelgenoten. Ik besloot te vertrekken en vroeg nog een laatste woord waarin ik vertelde dat ik weliswaar ook uit de EU kwam maar daarom niet verantwoordelijk was voor de totale wet- en regelgeving en het complot tegen Hongarije. Daarnaast vertelde ik ook nog dat als Hongarije de rechten voor homoseksuelen niet respecteerde dat het dan tamelijk normaal is dat ze duur en slecht waspoeder krijgen. Zo werkt dat in de EU. Ze waren even met stomheid geslagen. Hongaren hebben geen gevoel voor humor en kunnen moeilijk relativeren. Ik nam afscheid en wist al wel wat het thema van volgend jaar zou worden.