Consolidated

Wegens -en dus niet vanwege, dat gebruikt men in andere situaties- de oorlogswond aan mijn schouder staat het geblog op een laag peil. Daarnaast heeft mijn werkgever besloten om de slavernij weer in ere te herstellen. Druk dus, vaak niet op de thuisbasis en mentaal en fysiek te instabiel om in een file of waar dan ook wat gezwets op mijn blog te slingeren. M was al lang naar mijn werkgever gestapt en had gevraagd wat bedoeling allemaal was van al dat gewerk.
Goede vrijdag is vrije vrijdag, dus rust. Op StuBru hebben ze van Goede Vrijdag, Dirty Friday gemaakt. Iedereen mag vieze liedjes inzenden en die worden dan gedraaid. Ik ben al jaren op zoek naar een vies liedje dat ik op een cassettebandje had staan, maar aangezien ik zo'n 1000 van die dingen onlangs heb weggegooid en daarvoor ook geen zin had om het liedje te zoeken omdat ik niet zeker wist hoe het heet, was het zo'n deuntje dat vaak in het hoofd opkomt  waarvan de afzender niet bekend was. Irritant dus. Maar goed, het is vandaag dus Dirty Friday, de radio aan en al die vieze liedjes aanhoren. En jawel, rond 3 uur kwam het dan. Het heette ook nog You Suck. Eigenlijk de enige goede titel voor een vies liedje. Naar Joetjoep en hieronder staat het dan, weliswaar zonder echte bewegende beelden, maar wel met informatieve lichtbeelden. Het blijken witvrouwen te zijn en niet zoals ik verwacht had zwartvrouwen. 20 Jaar op het verkeerde been gezet door een liedje. Kan er nog wel bij. Nog 1 zo'n liedje te gaan, dat wel in mijn hoofd zit, maar geen afzender kent. Wordt ook nog wel opgelost. Een veilig Pasen voor u allen.

Koffietijd

Het onderstaande bericht trof ik aan op een moment dat ik geïnteresseerd was in mijn werkomgeving. Daar heeft men een echte web-site voor. Ik weet niet waarom, maar ik moest huilen van dit bericht, terwijl ik geen tranen meer heb. Ze zijn definitief op. Het gaat niet meer. Nu niet en nooit meer. Mentaal uitgedroogd. Zenuwziek en niet meer kunnen huilen, kom daar maar eens om. Drooghuilen wordt het dan en daar krijg je ontstoken ogen van. Korsten en uitslag. Niet fijn! Ik heb de namen en lokaties maar even veranderd, maar de mensen om wie het gaat, verdienen ongeveer even veel als de namen die er nu staan. Een soort sleutelroman. In een tijd waarin er zwaar bezuinigd moet worden en er her en der duizenden mensen worden ontslagen, houden -bij wijze van spreken dus-  onze minister-president en zijn entourage zich dus bezig met Nieuwe Koffiemachines. Voor de rest geeft dit artikel een goed beeld van 'hoe dingen tegenwoordig gaan'. Opvallende woorden Anno Domini 2013, die eigenlijk alweer helemaal 'zooooh 2010' zijn: gezamenlijke aanbesteding, lagere kosten, standaardisatie, projectgroep, vertegenwoordigers van de aanbestedingspartijen ... nee... ik kan niet meer ... nu gaat het even niet verder ... kijk zelf maar ... ik heb de ergste uitwassen gecursiveerd.

Nieuwe koffiemachines

12 maart 2013 - Onlangs ondertekende Mark Rutte (Minister-President van het Koninkrijk der Nederlanden) het contract voor plaatsing van nieuwe koffiemachines. Hij deed dit samen met de heer Carlos Martinez, algemeen directeur van een bekende koffiefirma. Het contract is het resultaat van een gezamenlijke aanbesteding met het Ministerie van Binnenlandse Zaken, Koninkrijkszaken en Economische Zaken. Doel hiervan was het bereiken van lagere kosten voor de drie deelnemers en standaardisatie van de koffievoorziening voor de 3 ministeries.

In het najaar van 2012 werd een projectgroep samengesteld met vertegenwoordigers van de inkoopafdelingen van de aanbestedingspartijen, de dienst Facilitair Beheer en een externe expert. Deze groep stelde een pakket van wensen en eisen samen waarbij is gelet op kwaliteit en duurzaamheid. Ook is gelet op de beschikbaarheid van de koffiemachines en de flexibiliteit in de keuze van het zetproces.

Duurzaam

De nieuwe koffiemachines worden voorzien van 100% arabica instant- of freshbrewkoffie. Zowel de koffie als de thee zijn 100% duurzaam. Ook het energie- en waterverbruik van de machines en de keuze voor kartonnen bekers dragen bij aan een beter milieu.

Proefopstelling en uitrol

In januari 2013 is een proefopstelling georganiseerd. Hierbij konden vertegenwoordigers van de ministeries een keuze maken uit twee types machines, namelijk instant en freshbrew. Inmiddels is de inventarisatie afgerond en zijn de nieuwe koffiemachines besteld. In de meivakantie (vanaf 1 mei) zullen alle koffiemachines vervangen worden. Marja van Verstandsverbijsteringsveldt, contractmanager bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken, zal samen met Martinez de uitrol verder begeleiden en zorgdragen voor de uitvoering van de gemaakte afspraken.

Dit is de wereld waarin wij terecht zijn gekomen. Goed dat er een nieuwe Paus is! Voor straf een triest maar mooi liedje.

Zenuwziek (2)

Ja, als je je dan officieel zenuwziek hebt verklaard op het heilige internet, dan komen de verscheidene instanties meteen onder hun stoeptegels vandaan gekropen om het mes nog verder in je mentale toestand te wurmen en vervolgens meedogenloos eindeloos rond te draaien. Eerst die bekeuring in het verre en verwarde Hongarije, waar zich nu definitief de dictatuur lijkt te hebben gevestigd (daarover later meer). Ik heb er al eerder over geschreven en had ook gereclameerd bij de pan-Europese parkeergestapo in Zweden! want daar heeft dit schorriemorrie zich verzameld. Ik had gevraagd om bewijjsstukken. Het antwoord was simpel: er waren geen bewijsstukken, maar ik moet wel gaan betalen. We zien verder.

De gifbeker was nog niet leeg. Gisteren kreeg ik ook bericht van de pan-globale uitbuitersorganisatie UPC dat ik een mediabox besteld had. De laatste jaren niet meer met UPC gecommuniceerd, dat is beter voor mijzelf en voor de desbetreffend kolsenterslaaf- of slavin. Nu moest ik wel weer. Ja, het klopte inderdaad, ik had geen mediabox besteld, maar hij kwam er wel aan en dan moest ik hem aan de deur weigeren en dan zou het ding ook niet gefactureerd worden. Ik vertelde de dame dat ik overdag opgenomen wordt in een plaatselijke halfopen inrichting en dat de mediabox dan misschien aan de buren zou worden overhandigd en dat de buur het object dan aan mij zou overhandigen en dat ik dan alsnog de Sjaak zou zijn. Geen probleem, zei de dame, dan moest ik hem naar het postkantoor brengen en retour afzender. Ik vond dat maar niks: in actie komen om een fout van de pan-globale uitbuitersorganisatie op te knappen en bovendien wist ik ook zeker dat ik voor dat ding zou moeten betalen en dat ik naar dat geld kon fluiten omdat er van de administratie daar niets klopt. Ik wilde een meel hebben waarop zou staan dat de bestelling zou worden ontkend. Dat kon niet. Een bestelling die niet gedaan is, wel op papier bevestigen kon dus wel, maar omgekeerd niet. Ik heb wederom gedreigd het pand in Helmond in brand te komen steken, maar dat mocht niet van die mevrouw. Het herstelproces voor wat betreft mijn zenuwziekte loopt wederom vertraging op. U bent gewaarschuwd. Nummer 19 dus van deze maand.

Zenuwziek

Zenuwziek: ziekelijke toestand waarbij de lijder zijn zenuwen, zijn reacties niet meer onder controle heeft.

Het voordeel van een horecaloos weekeinde is dat je een keer in je mentale spiegel kunt kijken. Reflectie heet dat tegenwoordig. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik zenuwziek ben. Dat heeft ook weer een voordeel, want vanaf nu kan ik eigenlijk doen en laten wat ik wil, want ik kan me verschuilen achter mijn zenuwziekte. Een belangrijke vraag bij dit alles is: waar komt deze zenuwziekte vandaan? Als de patiënt dat weet dan kan hij zijn zenuwziekte 'een plaats geven' en dan is het in de huidige constellatie van de psychiatrie wel zo'n beetje opgelost.
Gelukkig is het probleem reeds boven water: ik word zenuwziek van de onderwijsinspectie. Ik heb het er wel vaker over, maar omdat ik mijn zenuwziekte 'een plaats heb gegeven', kan ik het beter uitleggen.
Belangrijk in het hedendaagse Middelbaar Beroepsonderwijs is de Proeve Van Bekwaamheid (PVB).
In de middeleeuwen had je de zogenaamde meesterproef: een gezel (leerling) werkte bij een bakker. Als de gezel zelf de status van bakker wilde hebben, dan moest hij onder toeziend oog van een bakkerscollectief een taart bakken en als dat lukte, dan werd hij opgenomen in het bakkersgilde en koneen eigen onderneming beginnen.Hij mocht natuurlijk van niemand hulp hebben tijdens zijn meesterproef.
Tegenwoordig gaat het ongeveer hetzelfde: een leerling krijgt bijvoorbeeld de volgende opdracht: bak een taart en verbeeld met deze taart een zenuwzieke medewerker van een willekeurige inrichting in  Absurdistan aan de Noordzee. Je hebt hier 4 uur voor en je mag niet uit de keuken ontsnappen. Daarnaast mag je aan niemand instructie vragen. De leerling moet dan eerst zijn ontwerpgegevens bij elkaar sprokkelen. Wat is zenuwziek? Waar ligt Absurdistan? Wat is een inrichting? Enzovoort. Dan komt ook nog de vraag: hoe ga ik het zenuwzieke element uitbeelden? Zal ik de smaak zenuwziek maken? Zal ik er iets in doen, zodat de eter voor korte of langere tijd zenuwziek wordt? Maak ik de vorm zo dat eenieder door het kijken naar mijn taart spontaan zenuwziek wordt? Of misschien een combinatie? Intussen staan het liefst zo veel mogelijk assessoren rond de leerling in kwestie. Het liefst uit het bedrijfsleven en het onderwijs. Zij mogen niets zeggen, alleen maar observeren. De assessoren zijn allemaal gecertificeerd (een 2-daagse non-cursus) en hebben stapels formulieren waarop van alles wordt afgevinkt. Als alle hokjes van een vinkje voorzien zijn en er een veertigtal handtekeningen zijn gezet, dan is de leerling geslaagd en vaak zelf ook zenuwziek.
Ook in de techniek moeten onze technokids aan bovenstaande geloven. Voor een bakker is het allemaal nog wel te doen, maar in de techniek wordt een en ander vrijwel onmogelijk. Een student krijgt bijvoorbeeld de opdracht om een sproei-installatie voor een legbatterij te ontwerpen, testen en modificeren. Dat is best complex en om de noodzakelijke ontwerpgegevens te verkrijgen moet hij met zijn omgeving -monteurs, tekenkamer, productie, calculatie, R&D, werkvoorbereiders, mede-ontwerpers, opdrachtgevers en nog veel meer- in gesprek. Hij kan dan niet in een kamertje gaan zitten met 4 assessoren om hem heen, want zo'n proces duurt vaak wel een half jaar of langer en bovendien moet hij met al die anderen overleggen en breenstormen. Tot nu toe -zonder heel die kermis- werkt dit allemaal fantastisch. Menneke blij, bedrijf blij, wij blij. Inspectie niet blij! Nee, inspectie wordt zelfs boos en zegt: dat diploma van jou is waardeloos, want er hebben niet constant assessoren in je nek liggen hijgen en jij mag niet overleggen tijdens het ontwerpen, laat staan dat je tijdens dit proces ook nog eens iets leert.
En hiervan, van deze op wantrouwen en angst gebaseerde manier van examineren, word ik dus zenuwziek. Ik begrijp nu ook veel beter waarom ik ze altijd intuïtief heb vergeleken met onder meer de Stasi (wantrouwen) en de Gestapo (angst aanjagen).
Omdat ik het probleem 'in beeld' heb gebracht en dus beter met mijn pathologische toestand kan omgaan toch een energiek liedje dat blij klinkt, maar het in feite niet is.

Mooie momenten (4), filabot

De technokids uit de Kempen en omgeving ploeteren voort met hun filabot en hebben inmiddels een blog om de voortgang met de rest van de wereld te 'delen'. Fijn!
http://summafilabot.blogspot.nl/
Bezoek dit blog!

Slordig (3)

Ik heb het al vaker (31/8/2012, 30/10/2012) over mijn slordigheid gehad en daar ook het element 'slordig kijken' bij betrokken. Sommigen zullen het wel herkennen: je bent op zoek naar iets, trekt een kast open waar het gemiste object waarschijnlijk ligt, maar ziet het niet terwijl het er uiteindelijk wel ligt. Dat komt omdat het gemiste object niet visueel gerepresenteerd wordt of zoiets. Je kijkt wel, maar hebt er geen beeld bij. Ik ben hier erg bedreven in: wel kijken, veel zien, maar het gemiste object niet kunnen vinden. M had zoiets altijd meteen te pakken en verzuchtte vaak: 'kijk toch eens een keer'. Afgelopen weekeinde werd ik voor de zoveelste keer geconfronteerd met deze vorm van slordigheid. Zaterdag flink doorgehaald, thuis nog een muziekje gedraaid en diep in de nacht in opperbeste stemming het bed in gedoken. Zondag moest ik rond 16.00 weer op een ander feest zijn. Ik maakte aanstalten om weg te gaan, maar kon m'n sleutels nergens vinden. Vreemd, want ik was wel binnengekomen, er waren geen ruiten gesneuveld, dus ik had m'n sleutels wel gebruikt. Een zoektocht door het huis begon. Zweet op het voorhoofd: ik had ze toch niet op de buitenkant van de deur laten zitten? En was er misschien een onverlaat mee vandoor gegaan om later in de week bij mij de tent leeg te roven? Ik begon langzaam paranoia te worden. Eerst maar even naar het feestje, maar daar voelde ik me niet helemaal relakst. Iederen kwam met suggesties: misschien liggen ze in je bed of op het toilet of op de badkamer en denk eens na wat je 's nachts allemaal hebt uitgespookt. Ik had heel het huis inmiddels 3 keer doorzocht en alle opties doorlopen. Ik herinnerde me nog maar weinig van mijn nachtelijke escapades. Ik was rond half zes naar bed gegaan, dat was het wel zo'n beetje.
Het was zondag. Wat nu? Uit arren moede belde ik een sleutelsmid en legde het probleem voor. Geen probleem: om 7 uur zou er voor 160 euro een nieuw voordeurslot in gezet worden. En zo gebeurde. De achterdeuren kwamen later wel; die kon ik wel barricaderen. Inmiddels begon de paranoia toch echt toe te slaan. Er zat dan wel een nieuw slot op de voordeur, maar: wat als ...? Uiteindelijk heb ik de kompjoeter en andere waardevolle zaken naar boven gebracht en ben onrustig gaan slapen. Midden in de nacht begon m'n oorlogswond aan mijn schouder op te spelen en strekte ik me uit. En jawel, wat lag er ergens verder op in mijn bed: sleutels, wat kleingeld en een aansteker. Ik had m'n bed die middag wel geinspecteerd, maar slordig gekeken. Ik heb het al eerder gehad over de voordelen van slordig gehad, maar dit kan toch nauwelijks een voordeel genoemd worden. Of toch? Ja dus. M'n voordeurslot was al enige maanden aan vervanging toe, maar ik kwam er maar niet aan toe om dit klusje te regelen. Geregeld dus. Ter viering van dit alles uiteraard een mooi liedje.

Mooie momenten (3), filabot

Dit stukje heet wel 'mooie momenten', maar dat is slechts voor een gedeelte waar. Het leek de laatste weken allemaal vrij goed te gaan. Project B is zo'n beetje van start gegaan, de defintieve start op 8 april moet voorbereid worden en dat soort werk doe ik graag, het is licht 's morgens als ik naar m'n werk ga en noem maar op. Waar normaal de sociale antennes naar binnen gericht staan, worden in dit soort gevallen de sociale antennes meteen naar buiten gericht door het Ministerie van Onderwijs: 'er dreigt iemand gelukkig te worden in het onderwijs, daar gaan we snel wat aan doen'. En zo gebeurde. Door allerlei oorzaken was het al een chaos in het onderwijspaleis, maar daar kan ik nog mee leven. Het leed was schijnbaar nog niet groot genoeg. Op zulk soort momenten heeft men nog altijd het geheime wapen onderwijsgestapo, ofwel de inspectie achter de hand.  Ze zijn er nog niet, maar ze kunnen elk moment binnenvallen en dus moeten wij ons bewapenen en bewapenen in dit geval betekent niet de inhoud van ons onderwijs aanpassen -die is redelijk goed, kan natuurljk altijd beter-. Neen,  we moeten nu bijvoorbeeld aan gaan tonen dat een leerling in staat is om 'de juiste ontwerpgegevens te verzamelen teneinde tot een goed pakket van eisen te komen'. Ik zal er verder niet over uitweiden, maar het komt er op neer dat iemand (een assessor) moet gaan observeren (hulp mag absoluut niet geboden worden!!!) of dit allemaal via transparante criteria gebeurt met de juiste cesuur. 4 Jaar geleden heb ik deze martelsessie al doorgemaakt, maar nu worden de duimschroeven nog verder aangedraaid. Weer meer spretsjiets dus en dit alles is gebaseerd op WANTROUWEN. Toch laat ik mijn humeur niet bederven want in Project B is een stap voorwaarts gemaakt: en weer stonden 4 volwassen mannen en een 7-tal leerlingen te loeren naar het gat waar de draad uit moest komen. En ja hoor: Bingo! Het ligt allemaal aan de temperatuur onder de koperen buis van de extruder die het kunststof puin moet verwarmen. We waren blij. Hierboven een foto van de eerste eruptie; hieronder een fillumpje dat niet zichtbaar is voor iedereen (magisch realisme dus).

Mooie momenten (2), Filabot

 Het eerste experiment voor wat betreft Project B (zie ook Mooie momenten, 8 februari) is van start gegaan. Er moest getest worden of het kunststof materiaal van de bekers door verwarming tot een draad vermaakt zou kunnen worden. Het fillumpje (zie onder, dat het op de aaiPet niet doet, maar op de Foon en de Mek wel, vreemd genoeg, vandaar ook een foto, zodat u er alles bij kan hallucineren) laat zien hoe en wat: er wordt wat kunstof puin in een bak gegooid, het puin wordt een koperen buis in geperst. De buis wordt verwarmd en uit het uiteinde zou dan een draad moeten komen die uiteindelijk de 3D-printer in gaat of verwalst wordt. Jammer dus, lukte nog niet. Wat er mis ging weten we nog niet. Temperatuur niet hoog genoeg, warmte niet goed verdeeld over de koperern buis of het uiteinde, of wat dan ook. In ieder geval, experimenten zijn er ook voor om te mislukken en van je mislukkingen moet je leren. De Filabot, zoals het mechanisme heet, speelt een cruciale rol in het geheel. Dat het nog een hele klus wordt om het plan om te zetten in realiteit moge duidelijk zijn, maar daar zijn de menneks uit de Kempen en verre omstreken nu eenmaal voor op aarde, dus zij zwoegen voort, want God heeft het zo gewild en zo zal het ook geschieden.

Een vrouw in verwarring

De crisis woekert voort, het land is in paniek en we zitten met een stuurloos kabinet. Dat is wel zo'n beetje de status van Absurdistan aan de Noordzee. Jet, onze huidig onderwijstruus, is ook in verwarring. De slaperige massa -ook wel ambtenaren genaamd- op haar departement heeft een plan ontwikkeld, maar weet eigenlijk niet wat de uitkomsten zullen zijn. De oppositie kwam met allerlei ingewikkelde vragen en Jet had het 'moeilijk'. Er moet nu onderzoek gedaan worden door 4! instituties om te onderzoeken wat de uitkomsten van de plannen zullen zijn. Ik had Jet wat hoger ingeschaald dan Van Verstandsverbijsteringsveldt, maar helaas: ze blijkt uit dezelfde schaapskudde te komen. Twee adviezen voor Jet: als je een plan hebt en je vermoedt dat de gevolgen niet helemaal duidelijk zijn en je politieke instinct (want verder dan instinct zal het bij jou ook niet gaan) zegt dat de oppositie wel eens nare vragen kan gaan stellen, dan zorg je dat je de kwestie van tevoren hebt onderzocht -desnoods door 4 onderzoeksinstituten- zodat je goed beslagen ten ijs komt. Zoiets heet 'voorbereiden eigen werkzaamheden'. Een bekende competentie in het MBO, waar onze leerlingen volgens jouw departement ook aan moeten voldoen. Waarom doe je dat zelf niet? Daarnaast moet het toch mogelijk zijn dat de ambtenaren zelf wat onderzoek doen. Nu gaan 4 instituties aan de gang, kost een hoop knaken en iedereen kan je nu al vertellen dat uit al die onderzoeken verschillende uitkomsten zullen rollen en dat verhoogt de verwarring alleen maar, zodat je het over een paar maanden helemaal niet meer weet en de oppositie al de uitkomsten -al is het maar op nuance- van die onderzoeken tegen elkaar uit gaan spelen. Gewoon om vervelend te zijn en jou tegen te werken. Dat is namelijk de rol van de oppositie. Wat ik wel goed vind, is dat je de verwarring en onkunde van je voorgangster moeiteloos continueert. Dat maakt het voor de burger, studenten en onderwijsmensen allemaal wat beter begrijpelijk in de zin dat we van jouw kant ook niet op kwaliteit, beleid en visie hoeven te rekenen.
Voor straf een mooi zweefnummer.